23 juli zaterdag

Na een heerlijk ontbijt gaan we te voet Accra gaan verkennen. De eerste verkenning van de stad is chaos, stoffig, maar wel relax. Ze waarderen het niet als je foto's maakt. Het dagelijks leven vindt op straat plaats dus ontzettend druk. Het is ook zaterdag (= kwamu) iedereen is met handel bezig want op de hoek van de straat staat een kapper met een stoel en een spiegel geïmproviseerd, onder een grote boom liggen jonge kinderen met wat volwassene/ oude zussen als een soort kinderdagverblijf. Daar zie je dat de kinderen op de rug van de moeder gewikkeld in een draagdoek zitten. mensen zingen op straat en je hoort veel muziek. Je ziet niemand met grote tassen lopen alleen grote teilen op het hoofd bij de vrouwen. Daar zit van alles in. Handelswaar, voedsel, drinken. Als het leven is dus op straat.

Op de wegen rijden busjes (=trottro's) volgeladen met te veel mensen. Deze busjes halen de APK niet. Toch vervoeren vrijwel alle Ghanezen zich op deze manier. Om de seconde wordt er getoeterd of pssst geroepen vanuit de taxi's. Wij zijn potentiële klanten die willen ze lokken. Na een tijdje hebben rondgelopen horen we de toeters al niet meer. We zijn eraan gewend. 

We wandelen verder naar het centrum. Daar horen we muziek. We lopen er op af. We zijn op het independent square en gaan naar een Black Star Square. Een gigantisch plein waar na wat onderzoekt blijkt dat dit een jaarlijks evenement is waar alle gospelkoren van maandag t/m vrijdag samen zingen om hun kerk te representeren. De koren komen uit alle windstreken. Er komen 35.000 mensen op af. Wij gingen op de tribunes zitten tussen de koren en hoopte wat te horen van de soundcheck. Dat is helaas niet gelukt. Op de tribunes hebben we één van de 6 miljoen potentiële vrienden gemaakt. Hij legde ons uit wat er aan de hand is en heeft ons de Ghaneze geleerd. Ze geven je een hand en sluiten af met een vingerknip tussen je middelvinger en duim (de ander doet dat tegelijkertijd ook). We zijn er nog niet zo geoefend in. Ook hebben we geleerd dat de dag waarop je geboren bent je tweede naam wordt. Dus zaterdag is kwamu.

We gaan lunchen lunchen in een leuk restaurantbarretje. Pappa waagt zich aan een local dish: tia pali banku. Vissoep met deegballen. Goulashachtig. De meiden hebben een vegetable soup. Hierna zijn we naar magic beach gegaan. En langs een memorial park gelopen. 

Op de weg naar huis zien we allemaal kleine stalletjes waar mensen creatief met afval, spullen uit de zee omgaan en er bijzondere dingen van maken. In gesprek met een locale ghanees blijkt dat de mensen het hier koud vinden (voor ons is het juist prima) en er valt af en toe een beetje miezerregen. 

We zijn nieuwsgierig naar een gebouw (lijkt op een schooltje) en op het moment dat we het hek doorstappen rennen er 6 kinderen (heerlijke boefjes) naar ons toe uit een huisje. Wij denken ooh leuk. En het eerste wat de kinderen doen is in koor Lollies, lollies, lollies roepen. Wij zijn geschrokken dat dit zo geconditioneerd is. Wij hadden natuurlijk niets bij ons en gaan snel weer terug als we merken dat dit een soort omsloten terrein is.

Terug in het hotelletje (we waren zo moe) gaan relaxen op het strandje. Daar werd pappa aangesproken door een Ghanees om met een blanke op de foto te gaan.

Vandaag hebben we 6 miljoen vrienden gemaakt. Iedereen spreekt ons aan als vriend en willen in zekere zin iets van je. Toch zijn de mensen niet opdringerig en blijven respectvol. Het valt ons op dat de mensen allemaal druk bezig zijn en niet zitten te nietsen. Ook hebben we welgeteld één persoon zien roken.

Wat ik heel erg ervoer aan het begin van de dag was dat ik nog niet merkte dat ik werkelijk in Ghana ben. Het voelde alsof ik in een aflevering van 3 op reis zat. Na een halve dag zijn we allemaal wel gewend. De vibe is hier goed.