26 juli dinsdag

Als we gaan ontbijten proberen we koko pap dat te vergelijking is behangplaksel. Dat dus eenmalig. Op de planning staat een wandeltocht naar de watervallen iets verderop. We proberen wat informatie in te winnen bij onze grote de vriend de manager. Dit omdat we de keuze hebben tot waterval 1 of 2 te gaan. Hij vertelt dat het zelfs voor oude omaatjes te doen is. We maken ons klaar voor de tocht. We passeren eerste een dorpje waar we doorheen wandelen en vervolgens bijna verdwalen in de 2 straten. We vinden het toeristenhuisje en krijgen een gids toegewezen. We moeten op begane grond 9 bruggen oversteken. We lopen parallel aan de rivier die ontstaat uit de waterval. Het is prachtig. Grote hoge bomen, vlinders, rupsen en andere dieren met op de achtergrond het geklater van de waterval. We zijn binnen de kortste keren doorweekt want het is erg vochtig in de jungle. Dan komen we bij een punt waarbij we echt gaan klimmen. De gids haalt een paar geïmproviseerde stokken uit de bosjes om extra steun te hebben. Het is steil en we passeren een andere Deens jong koppel dat terug naar beneden dat ook bij onze lodges verblijft. Ze vertellen dat ze het te zwaar vonden en terug keren. Wij krijgen extra drang om de top te bereiken. Het wordt steeds pittiger. We bereiken het eerste uitkijkpunt maar dat is het allemaal al waard. Dan gaan we naar het tweede uitkijkpunt dat nog 20 minuten klimmen is. Ook dit is adembenemend. Het allerhoogste niveau kunnen we niet bereiken vertelt de gids. Helaas. De tocht naar beneden is minstens zo moeilijk. Dominique liep als eerste achter de gids aan en vertelt dus goed welke instructies iedereen moet doen. Ineens hoort de rest vallende stenen en is ze, ondanks haar praatjes, op haar billen gevallen tot hilariteit van de rest. Onderaan de berg zijn we opgelucht en uitgeput dat we heb gehaald hebben. Tijd voor een duik onderal de waterval. Simone heeft hier al de hele dag een geromantiseerd beeld van. Bij aankomst lijkt het alsof er een storm is gaan woeden. De kracht van het water (regenseizoen) is zo enorm dat je op 30 meter van de waterval binnen 10 tellen doorweekt ben door het opstuivende water. Geen zwemmen dus maar ook een mooie ervaring. Met onze doorweekte kleren lunchen we bij de waterval in een hutje. Vervolgens keren we vermoeid terug naar het hotel om ons op te frissen. We nemen een zijweggetje zodat we de Togo grens kunnen aantikken. Aan het eind van de middag gaan we naar Hohoe om bij een libanees te eten.