3 augustus woensdag

We eten ’s ochtends een pancake ontbijt en maken ons klaar voor het vertrek naar de grootste markt van West-Afrika. Wij hebben er onze voorstelling van en zijn benieuwd of dat deze waar gaat maken. We rijden ongeveer een uur naar Kumasi. De markt heet Kejetia. We merken bij de binnenkomst van de stad dat het een grote drukte is. De rotonde staat muurvast en we moeten onze jeep tussen de geparkeerde en rijdende trottro’s wringen. Eenmaal door het drukste gedeelte heen gereden weet onze chauffeur een rustige plek om te parkeren. We gaan te voet verder. Eerst gaan we langs een klein museumpje over de geschiedenis van de Koningen in Ghana. Hier geeft een mevrouw uitleg bij. Er staan vitrine’s vol met oude stoelen, staffen, tronen, eetgerei, sieraden en daar zitten veel symbolische betekenissen achter. Zo staat een ananas voor het tegengaan van honger, arend tegen oorlog. Ook is er een trommel met de huid van een tijger en daar schraapte de mevrouw over. Er kwam een ongelooflijk hard dierlijk geluid uit. Dit gebruikten ze vroeger om de vijand te verjagen. Het lijkt dan namelijk alsof er veel roofdieren zijn. We zijn lang genoeg in het museum want verder gebeurt er niet veel spectaculairs. We willen naar de markt!

Wij hebben een paar dingen op onze shopping list staan. Zo zoeken wij een grote koffer/tas want die van Kees en Inge is gescheurd. De meiden willen mooie prints en Afrikaanse jurken.

Als we door de markt lopen is het overweldigend. Je bent constant bezig mensen te ontwijken en pannen. De mensen dragen hier ook grote pannen op hun hoofd. Kees en Inge krijgen meerdere malen een bult op hun hoofd doordat ze zo lang zijn en op de hoogte lopen van die metalen pannen. De meiden kunnen overal tussendoor glippen. We moeten elkaar goed in het oog houden want onze chauffeur heeft er de pas in. Hij is aan het speedshoppen – duidelijk dat hij zonen heeft in plaats van dochters. De verwachting was dat het lekker naar kruiden zou ruiken en verse producten. We ruiken vooral rioollucht en weet. Ook is er erg veel lawaai; de kraampjesverkopers proberen onze aandacht te krijgen door middel van het klapperen van slippers tegen elkaar. Er lopen een aantal mannen rond met megafoons om de prediken en voor de mensen die niet kunnen lezen/schrijven hun producten op de noemen. Na onze eerste indruk en het snel wandelen langs de kraampjes laat al snel merken dat we onze shopping list niet gaan halen. Het valt tegen. Het is veelal Chinese troep en tweedehands kleding dat al lang uit de mode is. We lopen een hoog gebouw op waar we een prachtig mooi uitzicht krijgen over alle kramen en dakjes. De gids vertelt dat alles is ingedeeld naar sector. Dus voedsel, textiel, elektronica zijn allemaal bij elkaar gecentreerd. Ook zien we in de verte dat ze een nieuw overdekte markt aan het bouwen zijn. Uiteindelijk kopen we watermeloen, wortels, bananen, nootjes en sheabutter. We banen ons een weg tussen de kraampjes en komen uitgeput van alle prikkels terug bij de auto. Dat was een heftige belevenis! Op de weg terug zien we dat Inge een giga bult heeft op haar voorhoofd van het stoten tegen de pannen. Nu we de gelegenheid krijgen om fatsoenlijk vragen te stellen aan Eric vragen wij ons af dat er niemand steelt. Want de mensen in de kraampjes liggen te slapen naast hun geldlade en mobiel. Als je wilt stelen zou het zo kunnen. Eric vertelt dat als iemand roept ‘Dief!’ dat diegene dan vermoord wordt door de bevolking voordat de politie arriveert. Ze zijn er dus moreel erg op tegen. Het kan hier gewoon!

Terug op ons nieuwe plekje gaan Dominique en Simone naar het strandje aan het meer waar een prachtig uitzicht is over de dorpjes aan het meer en het heel vredig is. De palmbomen staan langs het water en de libelles vliegen rond. Alleen een paar vissersmannetjes komen soms langs om tilapia te vangen maar verder kunnen we relaxen.

Bij het avondeten ontmoeten we iemand die in haar eentje aan het reizen is. Een maand lang en verder 2 maanden vrijwilligerswerk heeft gedaan in Togo. Ze vertelt over haar ervaringen. Wij vinden het bijzonder hoe ze het doet in haar eentje op 22-jarige leeftijd. Dat zijn we namelijk nog niet tegengekomen. We gaan snel naar bed want de wekker staat vroeg.